Jak wygląda kwestia wykorzystania podpisu elektronicznego w obrocie między innymi krajami?

W przypadku handlu transgranicznego wykorzystanie narzędzi elektronicznych jest szczególnie korzystne. Głównie ze względu na obniżenie kosztów i szybszy czas realizacji. Jednocześnie pozostaje obawa co do wiarygodnej weryfikacji tożsamości osoby będącej stroną stosunku prawnego. Bardzo ważny staje się tu skutek prawny jaki niesie za sobą podpis elektroniczny w kontekście do danej sytuacji, czyli aspekt prawa właściwego (przepisy, którego Państwa znajdą zastosowanie dla danej sytuacji).

Należy także pamiętać, że trójstopniowy podział typów podpisów wynikający z rozporządzenia eIDAS nie jest typowy dla innych Państw.W związku z powyższym, w przypadku współpracy międzypaństwowej, zależy zawsze przeanalizować możliwość wykorzystania podpisu dla zawarcia poprawnie umowy.

Należy przy tym mieć na uwadze najważniejsze zasady:

• kwalifikowany podpis elektroniczny jest równoważny z podpisem własnoręcznym we wszystkich państwach członkowskich UE;

• strony mają swobodę w wyborze formy umowy przez strony stosunku prawnego, wyjątki zaś związane są z przypadkami szczególnej wagi (np. obrót nieruchomościami);

• forma czynności prawnej podlega prawu właściwemu dla danej czynności lub prawu, w którym czynność zostaje dokonana. W przypadku, gdy strony stosunku prawnego znajdują się w różnych państwach – wystarczające jest zachowanie formy przewidzianej dla czynności wymaganej przez prawo jednego z tych państw.